Sadəcə şəxsi fikirlərimi ifadə edəcəm.
Yazmadan öncə çox düşündüm. Çox təpki alacağımı bilirəm. Amma dediyim kimi
subyektiv fikirlərim olacaq. Toxunacağım mövzü Mubariz Ibrahimov olacaq.
Milli qəhrəmanımız.
Bu hadisəyə iki cür vətəndaş mövqeyim
var – insan olaraq və torpaqları işğal olunmuş Azərbaycan vətəndaşı olaraq.
Öncə insan olaraq düşünürəm ki,
məsələyə baxanda qarşımda belə mənzərə canlanır: 1 insan 30 insanı (kimliyi və
milli mənsubiyyətinin önəmi yoxdur, söhbət ümumi olaraq insan ölümündən gedir)
öldürür və buna görə qəhrəman adı alır. Bunu anormal hesab edirəm.
Ikinci, məsələyə millətçilik
aspektindən yanaşmaq: hamimiz bilirik və bu faktir ki, biz nə qədər çalıssaq
da, dünya erməni tərəfi inanır (ya da inanmır, özünü elə göstərir). Biz haqq
səsimizi dünyaya çatdıra bilmirik. Və dünya bizi məhz erməni tərəfin təqdim etdiyi
kimi, yəni “vəhşi” kimi tanıyır. Biz Mübariz İbrahomovun və Ramil Səfərovun
etdiklərini hər nə qədər qəhrəmanlıq kimi qəbul etsək də, bu qəhrəmanlıqlar
daha çox hansı tərəfə xeyir gətirir? Düşünürəm ki, erməni tərəfə. Yuxarıda qeyd
etdiyim kimi, zatən bizi dünyaya “vəhşi” kimi təqdim edən ermənilərin əlinə
daha bir “kozir” verilmiş kimi qiymətləndirirəm. Dağlıq Qarabağ
əhalisinin də bunu əlində “bayraq” edərək “bax görürsüz, azərbaycanlılar
“vəhşi”dir, biz onların tabeliyində yaşasaq eyni vəhşiliklə üzləşəcəyik” deyə,
Qarabağın bəlkə də baş tutacaq həllinə daha da çətinlik törətmiş olur. Mübariz
İbrahimovun və Ramil Səfərovun psixoloji vəziyyətlərini başa düşürəm. Bəlkə
onların yerində olsam mən də eyni hərəkəti edərdim. Lakin, bu gün
qiymətləndirmə aparsaq hansı tərəfin - Erməni ya Azərbaycan tərəfinin bu
məsələdən fayda götürməsi və bunun hansının xeyrinə işləməsi nəticə olaraq
qiymətləndirilməlidir deyə düşünürəm. Biz qəhrəman kimi təqdim etdiyimiz
Mübariz İbrahimov və Ramil Səfərovu erməni tərəfi Azərbaycanın timsalında
dünyaya “barbar”, “vəhşi” kimi təqdim edir.
Ermənistan tərəfinin başımıza gətirdiyi
əziyyətlərə, qız-gəlinlərimizə, əsirlərimizə etdiyi işgəncələrə, zülmlərə görə,
hətta atəşkəs dövrü olmasına baxmayaraq yenə də, dinc əhalimizi qətlə yetirdiklərinə
görə mən də erməni tərəfə nifrətimi gizlətmirəm. Nifrətim bəlkə hər
kəsdən çoxdur, hətta sonsuzdur. Bunlar gözardı edə bilmərik. Lakin, düşünürəm
ki, indiki vəziyyətdə Mübariz İbrahimovun yatmış əsgərlərə gecə vaxtı hücum
etməsi Azərbaycanımızın adına “mənfi” damğa vurdu və onların əlinə özlərini
“haqlı” kimi sübut etmək üçün daha bir imkan verdi (yalniş anlamayın, mən
onların haqlı olduğunu düşünmürəm). Hər kəsə gün kimi aydındır ki, Qarabağ
düyününün həlli zatən nə bizim əlimizdədir, nə də erməni tərəfin. Bu məsələ
yanlız və yalnız Rusiya istədiyi təqdirdə çözülə bilər. Odur ki, insanlarda
qəhrəmanlıq hisləri aşılansa da aşılanmasa da, bu heç nəyi həll etməyəcək deyə
düşünürəm. Bilirəm bu fikirlərimə görə hər kəs məni qinayacaq. Lakin gəlin özümüzü
aldatmayaq. Məni bu fikirlərimə görə qinayacaq kəsim ilyarım bundan öncə
amerikali bir gəncin Qafqazla bağlı apardığı araşdırma zamanı bizə doldurmaq
üçün təqdim etdiyi anketdə “ermənistanla aranızdakı münaqişə həll edildikdən
sonra ermənistan tərəflə əlaqələrinizi yenidən bərpa etmək istərdizmi?” sualına
tanıdığım və özünü vətənpərvər elan edən dostlarım “HƏ, problem həll edilərsə
yenidən dost ola bilərik onlarla” deyə cavablandırmışdı. Zatən, ele belə
də olacaq. (mən həmin anketi dolduranda suala “YOX, ermənilərlə əlaqələrimizin
yenidən bərpa olunmasını istəmərəm” deyə cavab vermişdim). Burda özünü
vətənpərvər kimi göstərməyə çalışanlar da olacaq. Mənə nəyisə sübut etməyə
çalışanlar da. Lakin düşünürəm ki, özünü vətənpərvər kimi göstərmək istəyənlərin
çoxunun Qarabağ probleminə baxışını çözmüşəm. Onların əksəriyyəti Qarabağ
probleminə “vətən”, “millət” anlayışları, baxışları ilə yanaşmır. Çünki söhbət
düşəndə, müzakirə aparanda aydın olur ki, onlar məsələyə “erməni-müsəlman”
davası kimi baxır. Məni düşündürür: erməni bizim torpağımızı müsəlman olduğumuz
üçünmü işğal edib? Əgər belədirsə, bu münaqişə digər müsəlman dövlətlərini nə
dərəcədə maraqlandırıb? Onların 20 ildir bu problemə reaksiyasının şahidi
olmusunuzmu? Və ya bizə dəstəyini hiss etmisinizmi? Deməli, problemi “erməni-
müsəlman savaşı” kimi qiymətləndirənlər sabah Qarabağ uğrunda savaşa “vətən”
“millət” “torpaq” hisləri ilə atılmayacaqlar.
Comments
Post a Comment